Verhalen
Zonder regen geen regenboog
On 7 mei 2019 by Kitty@TiagoOk, ik mag niet klagen, maar ik mis dus van alles. Uit Nederland. Feestdagen, verjaardagen, geboortes en festivals; dingen waar ik graag bij zou willen zijn. Maar ik ben hier. En het is hier fijn en mooi en bijzonder en ‘once in a lifetime’ enzo hoor, daar niet van, maar het is ook gewoon een normaal leven, met dagelijkse gedoetjes. En het uitwisselen van dagelijkse gedoetjes met familie, vrienden en collega’s, dat mis ik eigenlijk nog het meest. Gedoetjes met dingen die onbeduidend lijken, maar die juist het leven grappig, stom, fijn, de moeite waard en zo onwaarschijnlijk gewoon maken. Dingen waarop je zogenaamd niet mag mopperen, maar waarvan het zo lekker is om het wel te doen, omdat het daar grappig van wordt – en al het andere zo mooi.
Dus, ik dacht, als ik nou míjn dagelijkse gedoetjes deel, delen jullie dan die van jullie in een reactie onderaan mijn bericht? Dan mopperen we lekker samen en kan ik me even heel dicht bij jullie wanen.
Een willekeurige greep uit mijn dagelijkse gedoetjes:
- je ergeren aan de wc-pomp die zwaarder begint te gaan, en dat dat in combinatie met je zere linkerarm – omdat die klem ligt in je te kleine bed – betekent dat je nu met twee handen aan de hendel moet pompen, en daarom de wc-deur open moet zetten voor wat bewegingsruimte en dat daardoor de poeplucht nog verder de boot in kan komen.
- dat je moppert dat het regent omdat dat betekent dat alle dekluiken dicht moeten en dat luchtjes dan in de boot blijven hangen.
- dat de zon heel hard schijnt en je te weinig schaduwplekken op je boot hebt. En je geen zin hebt om daar iets aan te doen.
- dat de sterrenhemel heel mooi is en dat het enige ding dat overdag voor schaduw zorgt, nu je uitzicht op de sterren blokkeert. En je geen zin hebt om daar iets aan te doen.
- dat je voor anker ligt en je je kooktoestel op cardanisch moet zetten omdat de boot zo hard schommelt.
- je verstoppen voor meneren in bootjes die langs komen om onrijpe mango’s te verkopen voor te veel geld.
- geen eieren kopen omdat je €4,20 voor 10 eieren belachelijk vindt. En dat je dat de volgende dag toch doet omdat je pannenkoeken wil maken.
- twijfelen of je ook maar gewoon een 3-literpak rum moet kopen, omdat het zo lekker goedkoop is. En dat dan niet doen, omdat je geen alcoholist wil worden.
- van je boot af springen en achter een schooltje inktvissen aanzwemmen en dan worden gestoken door een kwal.
- vloekend omvallen – terwijl je zit – omdat een of andere flapdrol veel te hard door het ankerveld vaart met z’n bijbootje.
- veel te hard door het ankerveld varen, omdat je zo blij bent met je snelle bijbootje.
- dat je lakens lichtgeel met donkere plekken terugkomen van de wasserette en je er vrij zeker van bent dat ze er wit heen gingen.
- dat het zo lekker is als de boot ruikt naar fris gewassen lakens.
- dat je met een medezeiler een filebericht uit Nederland luistert en daar op proost.
- dat de Amerikaanse buurman je – nog tijdens het ankeren – uitnodigt voor een borrel en je hem het voordeel van de twijfel geeft.
- dat je je oordeel weer aanscherpt nadat de Amerikaanse buurman én zijn vrouw je de oren van het hoofd hebben geluld en de enige vraag die ze jou hebben gesteld was waar je nou écht vandaan komt (“The Netherlands” is, like, an actual country, like, you know, it’s not just a tax-haven.).
- dat je je voorneemt om Amerikanen de volgende keer weer onbevooroordeeld tegemoet te treden.
- dat je stiekem hoopt dat er geen volgende keer komt.
- dat je blij bent dat je kunt douchen aan de kant, maar dat je op de terugweg overspoeld wordt door een zout golfje in je bijboot.
- dat je blij bent dat je kunt douchen.
Kom maar op mensen! Reacties graag! Grappige, stomme, smeuïge details wil ik horen, over het gezeur van je baas, over de hond die te hard blaft, de snottebellen van je kind, over een ontmoeting in de trein, over dat je favoriete T-shirt is verpest in de was. Alles, álles is welkom!
Het is lente ! Leuk ! Gezellig ! Het muzikale orkest van vogeltjes ! Lekker wakker worden zo, Steeds vroeger, dat dan weer wel 😆
De natuur ontwaakt, zó mooi ! Bloesem, overal bloesem, echt, mooier kan bijna niet.
Overal bloem explosies van ongekende schoonheid. Uren kan je er naar kijken, puur genieten
En dan, nog geen twee weken later liggen die eens zo zachte mooie bloesemblaadjes als bruine vuile confetti verspreid over de héle straat ! Dat is zó jammer, Twee weken op een jaar, dat is toch veel te kort ! En dat, dat is voor mij een baalmomentje, elk jaar weer….
Maar….dat betekent ook….de zomer komt er aan ! Yihaa !!!!!!!
En zo is het baalmomentje kort….ook dat dan weer wel !!
Liefs uit het mooie Zeeland,
San
Dat de kleur van je haar roze uitvalt omdat nichtje, kapster in opleiding, de verkeerde verf heeft gebruikt 🙄
Het is verschrkkelijk dat jullie van die ontberingen moeten doorstaan, dan is het hier veel fijner 10 graden onder het eeuw gemiddelde veel regen in mei, Motor in de garage vanwege storm en regen, ga zomaar door, maar nogmaals jullie hebben het vééél zwaarder sterkte er mee, en betere tijden togewenst,hihi.
Hey Kitty en Laurens,
Kitty ik voel helemaal met je mee, Het leven is prachtig, zeker op de manier waarop je het leidt, maar je wil toch wel even kunnen zeuren en zaniken ergens over…..
Nou, daar gaan we dan…
– Eerst balen van de regen, en daarna ook de zon eigenlijk niet leuk vinden, omdat dan het onkruid in mijn tuin zo hard groeit.
– Gaan verhuizen naar een kleiner huis omdat je grote huis, op dat prachtige stuk grond toch wel heel veel onderhoud vergt, maar er eigenlijk ook niet weg willen. En toch ook wel weer blij zijn met je nieuwe huis, dichter bij de kinderen, alles gelijkvloers, maar toch echt niet zo MIJN huis is als het vorige huis was, maar me er toch thuis voelen.
– Heerlijk, het wordt weer eerder licht, en de vogels zingen prachtig, maar het is pas half 6 uur en ik hoef er pas om 7 uur uit, maar ben nu wel wakker..
– Op de eerste dag dat je wast in je nieuwe huis er achter komen dat je wasmachine echt kapot is, en dat je dat er nu eigenlijk echt niet bij wil en kan hebben. Dan ook maar een nieuwe droger, kopen want die was toch ook al oud en anders is die volgende maand misschien wel aan de beurt. Dan toch wel weer blij zijn met je was die droger uit de wasmachine komt en de droger die er dan wel weer langer over doet, maar ook weer minder elektriciteit gebruikt.
– Je voet doet zeer, maar er geen aandacht aan schenken, en dan, als je een drukke autoweg oversteekt, echt door je enkel zwikken en het horen kraken. Ja die voet vroeg niet voor niets om aandacht en die heb je niet gegeven, dus eigen schuld dikke bult, (letterlijk) En dan kleine stapjes moeten nemen, terwijl je nog zoveel wil doen….
– Lekker even zeuren, wat je eigenlijk niet van anderen wil horen, maar jezelf betrappen op het feit dat je het zelf ook doet…..
Fijne tijd daar bij al die prachtige eilanden. Ik kijk bijna dagelijks waar jullie zijn, Ik reis op afstand met jullie mee.
Lieve Groet, Margriet.
Een weekje uit het leven van twee pensionado,s
Zondag 5 mei Bevrijdingsdag: feest in Oosterhout, tenminste als je de krant moet geloven.
Dus, hup tussen de buien door op de fiets naar de stad, vriendin gaat ook mee maar daar aangekomen,: niets te zien, geen bands, geen zanger, geen mensen. Wat een teleurstelling en mensen van het Oranje comité: bedankt voor de juiste info!!
Dan maar een café induiken want het regent weer en hoera!!! er staat een band te spelen, weliswaar onbekend maar dat mag de pret niet drukken. Pilsje erbij en zo wordt het toch nog een gezellige middag.
Maandag: regen, regen en nog eens regen! Jeetje wat baal ik daarvan, niet naar buiten kunnen en steeds maar zeggen: wat zal ik nu eens gaan doen, gelukkig ‘s-avonds Pilatus les, kan ik toch nog mijn energie kwijt!
Dinsdag bij een vriendin langs geweest waarvan de zoon heel erg ziek is dus dat blijft de hele dag in je hoofd zitten. Mensen wat zijn we toch blij dat we gezond zijn!!! Afkloppen.
Woensdag kleinzoon met zijn vriendinnetje komen spelen en zitten hand in hand en giechelend hun boterhammen op te eten. Puppy liefde bestaat dus echt, leuk om te zien.
‘s-avonds met z’n allen lekker eten: een dag met een gouden randje.
Donderdag joepie!!!! tenniscompetitie. Eerst maar eens een paar paracetamols nemen want anders gaan mijn knieën protesteren, tja ouderdom komt met gebreke maar van opgeven is geen sprake. Resultaat: gewonnen!!! Daarna lekker borrelen met de meiden.
Vrijdag zoon komt met twee kleinkinderen, alweer gezellig en knuffeltijd.
Het weekend maken we er ook wel weer wat van moet je toch zelf doen niet waar?
Al met al niet zoveel gezeur toch?, de weegschaal sloeg ook deze week weer over naar fijn en gezellig!
Ooh ja Kitty, de koeien staan weer in de wei en wat zeggen we dan??
Lieve allebei nog veel plezier en liefs uit Oosterhout.
Hoi Kitty en Laurens,
Wat is het iedere keer weer leuk om jullie verhalen te lezen. Wat een avontuur! En jullie schrijven zo leuk! We hebben al veel verhalen van Kees en Marijke gehoord maar als we de verhalen van jullie lezen komt het nog dichterbij. Voor mij zou het niks zijn hoor…..zo lang van huis en dan ook nog eens midden op zee….brrrrr…..maar ik kan me wel voorstellen dat jullie genieten!! Dat is uit jullie verhalen wel op te maken en je voelt de liefde tussen jullie tweeën. Hou dat vast!!
Wij zijn nu op vakantie in Duitsland. 4 honden mee, onze e-bikes mee….maar het is geen weer. Regen-regen en nog eens regen……We moeten wat te klagen hebben. Maar de weersvoorspellingen zeggen dat het weer aan gaat trekken en dat we volgende week niks dan zon hebben……ik geloof het graag. Wat zullen we kilometers maken haha
Kunnen we een beetje energie opdoen voor de drukke tijd die ons weer te wachten staat in juni. Er is weer een nieuw nestje puppy’s op komst.
We wensen jullie heel veel plezier, geluk en veiligheid op jullie verdere reis. Fantastisch dat jullie je hart gevolgd hebben!! En blijf schrijven…..zo leuk om te lezen.
Dikke kus van ons xxx
Haha zo herkenbaar! En iedereen maar denken dat wij de hele dag vakantievieren. Though life dat wereldzeilen. Liefs uit Ushuaia
– Dat de voorjaarscompetitie weet begonnen is en het best wel redelijk gaat na een jaar ‘nix doen’
– Dat het team heel gezellig is maar je ook wel de gezelligheid van Kitty mist.
– Dat er inderdaad geen einde lijkt te komen aan de snottebellen van je 10 maanden oude zoontje, maar heel blij bent als je m weer mag ophalen, ook al vervloek je soms het nederlandse weer.
– Maar dat die jaargetijden toch wel heel prettig zijn.
– Dat je Kitty en Laurens ontzettend stoer vindt en ze veel plezier wenst, terwijl vriendlief juicht dat Ajax kampioen is geworden.
Dikke knuffel, Max en Wendy
Nou, lieve Kitty, dan zal ik ook maar eens tegen je mopperen…Dat vind ik moeilijk omdat ik meestal het positieve probeer te zoeken in een onaangename situatie. Je kan beter om iets lachen, dan er saggerijnig van worden. Maar zoals jij schrijft: ‘vertel dingen waarop je zogenaamd niet mag mopperen, maar waarvan het zo lekker is om het wel te doen, omdat het daar grappig van wordt – en al het andere zo mooi’.
Daar kan ik wel wat mee. Daar gaan we dan.
Ik was dus in Lourdes.
In hét Lourdes? Van Bernadette en de verschijning van de Onbevlekte Ontvangenis?
Jij? Geloof je daar dan in? Nee!
Maar ik wilde de beleving van de gelovigen (vooral zieken, zwakken en invaliden) wel eens zien en meemaken.
Wát een boel gelovigen, wat een hoop rolstoelen, ontelbare brandende kaarsen en iedere avond een lichtjesprocessie. Het Ave Maria heb ik in mijn hele lange leven nog niet zo vaak gezongen horen worden.
Om de grot te zien waarin de verschijning heeft plaats gevonden moest ik me langs bedden, rolstoelen en biddende mensen wringen. En het bleek noodzakelijk te zijn om overal een kruisje te maken (met je rechterhand naar je voorhoofd, borst, linker- en rechterschouder (weet je nog?).
Hosternokke, wat een kermis!
Moet je je voorstellen: de mis wordt ’s avonds in de open lucht gehouden op een soort podium. De invaliden staan op de eerste 10 rijen naast elkaar opgesteld in een blauwe rolstoel of blauw bed. Allemaal een kaars in de hand (hier en daar vastgebonden). Ik kreeg er acuut de slappe lach van.
En dan het bronwater… Dat zou ‘helend’ zijn. Jerrycans vol worden er afgetapt! Als souvenirtje wilde ik een klein flesje vullen (voor op mijn bureau hé), maar ik moest er zowat voor in de kickboks-stand.
Maar wat gebeurt? Ik zag op het terrein een gebouw, waarvoor veel (ook gezonde) mensen op een bankje zaten. De een na de ander werd meegenomen door een soort verpleegsters en die verdwenen dan achter een gordijn. Als ze na een poosje weer naar buiten kwamen werden ze omhelst door wachtende familie en werden er tranen vergoten.
Huh? Wat gebeurt dáár? Nieuwshongerig als ik ben moest ik dat te weten komen.
Dus ik ook op het bankje….
Halleluja! Vier dames namen me mee achter het gordijn en ik moest me uitkleden. Volledig hé. Er stond een soort verdiept bad in de ruimte en daar moest ik in lopen (trapje af).nadat ik tot Maria gebeden had (die boven dat bad stond)..
Ik begreep inmiddels wel dat ik ondergedompeld ging worden in het helende bronwater, dus heb ik het schietgebedje gewijd aan de artrose in mijn knieën.
Twee dames pakten mijn armen vast en ik moest me achterover laten zakken in het ijs- en ijskoude bronwater. Ave Maria, ik ging bijna hyperventileren. Koud!!!!
Toen ze me weer omhoog hesen gingen de dames ook nog een keer voor mij bidden.
En toen moest ik me weer aankleden, nat en wel. De steunkousen heb ik maar in mijn zak gepropt. Die kreeg ik nooit meer aan over die natte benen. En de onderbroek zat ook niet meer lekker trouwens.
Dus ja, ik heb daar lopen mopperen op mezelf én op al die zielige mensen die van heinde en verre worden aangevoerd met de trein/vliegtuig. Wat doen die zichzelf aan!
Maar wat is de moraal van het verhaal?
Mijn knieën doen nu, vier weken later, nog steeds zeer!
Mopper-mopper-mopper.
Maar ik kan er intussen om lachen hoor.
Knap je er een beetje van op?
Liefs!!!
Onder het mom van ‘niet vragen, maar klagen’, hierbij mijn Gedoetjes in Nederland:
– het weerbericht. Verandert elk half uur en dan nog klopt het niet.
– Je baas op het werk. Gewoon. Omdat het je baas is…
– Kinderen. Gewoon. Allemaal…
– De tuin omgooien en veranderen. Er dan achter komen dat je op hele gekke plekken spierpijn kan hebben. Wat ook niet sneller overgaat als je ouder wordt…
– 39 jaar worden en dat dan iedereen roept: “oh da’s al bijna 40!”
– Europese verkiezingen. Jaahaa!
– Nederland wint het Eurovisie Songfestival. Gedoe!
– Vandaag weer boven de 20 graden. Zweet, plak, verbrand.
– Dat je af en toe zin hebt om ff een drankje in de stad te doen en er dan (weer) achterkomt dat jij ergens anders op een boot zit…
Zoiets?
Hi guys,
Ontzettend leuk om jullie verhalen te lezen, Take care!! Het klagen komt weer een andere keer,
Giel
Vanuit mijn hangmat in zonnig NL een oprecht dankjewel voor jullie heerlijke verhalen en een bijdrage aan de gedoetjes-fetisj van Kitty 😉
– toch maar motorolie halen ondanks je te laat bent, omdat ik ooit eerder dat lampje heb genegeerd…
– altijd in vertwijfeling voor het olie-aanbod-rek omdat ik denk dat het ook de verkeerde kan zijn?
– discussie met grote opdrachtgever over betalingen.
– eeuwige onduidelijkheid over ons belasting-systeem
– Eurovisie songfestival
– provinciale verkiezingen…
– gaaf feestje op de agenda terwijl je een dikke kater hebt van gisteren door de vracht gin-tonics die ze steeds kwamen brengen…(spijt)
– avondvierdaagse
– …..
X
Steef!
Ja heerlijk zo’n klaagzang. Het ergste aan ons zeilleven vind ik wel dat je eigenlijk niet mag klagen. Je leeft toch in een droomwereld? Nou heus niet altijd. Dus Kitty, bedankt voor deze blik op de keerzijde.
Ha ha, leuk hoor jullie verslag en ik heb ook genoten van de eerlijke reacties.
Eerlijk is eerlijk, ik heb ook niet zo’n beste tijd achter de rug en nog. Ik mis Suriname en vooral het werk nog steeds. Ik mis Cor ondanks dat hij me van boord heeft gezet en niets meer met me te maken wil hebben.
– mijn boot staat voor de tweede keer op de kant in een maand tijd en steeds vinden ze weer wat anders, en ik maar afvragen is het echt heel belangrijk om het te laten maken en dan toch weer swit en ja zeg, ondanks dat ik niet weet hoe ik het geld bij elkaar krijg.
Maar ik ga door en kom er aan. Al veel geschrapt van mijn wensen lijstje , te veel geld en met een niet techneut als ik ben en met al die technische dingen aan boord geen raad weet als het kapot is.
Ik kom/ zeil over met opstappers en de gesprekken zijn in volle gang. Er is meer interesse dan ik had durven hopen nu hopelijk ook werkelijkheid.
Bedankt voor alle informatie, ik sla ze op en maak een keuze wat ik ga doen.
Geniet van het leven en van ELKAAR. Dikke knuffels vanaf een Liberty op de kant.
Dat de afvoerslang van je toilet los schiet tijdens het doorpompen van je ochtendboodschap! Of dat een idioot zijn anker in je boeg trekt. Gelukkig hebben we de beelden nog. Groetjes van de Pien