Trek iets moois aan

Gekleed in afgeritste wandelbroeken, stevige stappers en een windjack gaan ze me voor. Het is lang geleden dat ik zo veel witte kuiten bij elkaar zag. Ik voel me er ongemakkelijk bij. Straks denken ze nog dat ik een van hen ben… De zon zakt langzaam achter de massieve zwarte berg waar we, als een kolonie mieren, een beetje zenuwachtig, tegen op naar boven klimmen. Ik stap zwijgend door.
Dan zijn er torens van rook. Luid gerommel. Een rode gloed. Een paar treurige paaltjes die ooit als afrastering dienden. “If you put your foot in this rock, you can get real close and feel the power”, zegt de vrolijk beslipperde gids nadat ze plagerig zegt dat ze me er in zal duwen. Ik zie Laurens al opvallend dicht bij de rand staan…

We zijn in Vanuatu. De ligging van dit land, dicht bij de evenaar en op de Pacific ring of fire, zorgt jaarlijks voor cyclonen, aardbevingen, én voor het risico op vulkaanuitbarstingen.
En nu staan we hier, aan de rand van een vulkaan, waarvan de andere gids tijdens het introductie- en veiligheidspraatje aan alle witte kuiten luchtig opmerkte dat de vulkaan sinds 2021 significant meer activiteit vertoont. Maar dat het nog altijd een categorie 2 is (“2 out of 5, so no worries”).
Categorie 2 klinkt goed! Veilig, een beetje lullig gepruttel. Niks aan de hand. Wie maakt me wat. Hop, laten we gaan! Maar dat, als je de categorietjes er even op naslaat in het infocentrum, je je realiseert dat alles ná categorie 2 betekent dat de vulkaan daadwerkelijk uit z’n voegen barst. Ja, dan voelt categorie 2 ineens een stuk minder van hop hé daar gaan we eens even lekker in liggen loeren. Maar goed, je bent er nu toch, en wie kan dat nou zeggen, dat je het kolkende binnenste van de aarde met eigen ogen hebt gezien?

Elk jaar klimmen 20.000 toeristen die zwarte massieve berg op. En ik snap het. Want man o man, wat spectaculair! De kracht die je hoort, ziet, ruikt en door je hele lijf voelt is gigantisch. En volslagen idioot om er, zonder enige vorm van veiligheidsmaatregelen, aan de rand van te staan. De stukken steen spuiten de lucht in, het gerommel is zo diep en bulderend, de aarde schudt. En wij doen een dansje. Natuurlijk doen we een dansje! Straks is het verboden. Of te laat om nog te gaan. Lief, trek iets moois aan…

.
>> klik hier voor de video van ons dansje, het gerommel en geschud.
.
.
.
.