VerhalenOp naar Suriname
On 17 februari 2019 by Kitty@Tiago
De wind huilt. De boot giert achter zijn anker heen en weer. En hoe harder de boot giert, hoe harder de zenuwen dat door mijn lijf doen. Vanaf morgen zijn we ruim twee weken op zee en is de wind mijn beste vriend, maar nu nog even niet. Ik moet weg hier, van de boot af. Ik moet op land zijn; de kinderkopjes op straat onder mijn voeten voelen, Cachupa eten, de zon op mijn huid voelen, de geur van verse koriander en munt opsnuiven, de vriendelijke Kaapverdianen glimlachend begroeten: “Bom dia! Tut dret?”
We staan op het punt om de Kaapverden achter ons te laten en koers te zetten naar Suriname. In zo’n 15 dagen, met niets anders dan blauw om ons heen, steken we de Atlantische oceaan over. Hoe ik me daarbij voel, is met geen duizend woorden te beschrijven. Want een stukje schrijven voor iedereen die het maar lezen wil is leuk, maar het is niet altijd even makkelijk. Zoals nu. Er is te veel gebeurd waar mijn hoofd, hart en lijf vol van zijn. Verder moeten zonder mijn papa, mijn stuurman aan de wal, is kut. Het is leeg en allesomvattend tegelijk. Straks ben ik 15 dagen op een oneindige, lege en allesomvattende vlakte. Het grijpt me aan. Kijk ik uit naar de eenzaamheid? Niet echt. Naar het eindeloze blauw? Ik weet het eerlijk gezegd niet. Ik laat het allemaal maar over me heen komen, hoe mooi of lelijk het ook gaat zijn.
De Kaapverden hebben in ieder geval een ereplaatsje verdiend. Buiten dat ze prachtig zijn (check de foto’s!), is het de plek waar Laurens en ik ruim een jaar geleden bedachten om ons huis te verruilen voor een zeilboot, en de wereld in te trekken. En het is de plek waar ik ondanks mijn verdriet weer sterk genoeg ben geworden om het avontuur verder aan te gaan. Want verder gaan we zeker: op naar nieuwe Tales of Tiago!

Je bent een Zeeuw of niet: Laurens bakt onderweg naar de Kaapverden echte Zeeuwse bolussen

Lekker!

Sal, het eerste eiland van de Kaapverden in zicht! Hier is het allemaal begonnen.

De haven van Sal: Palmeira.

Hier leggen we ons bijbootje aan: tussen de vissenkoppen door de kant op. We’re definitely not in Kansas anymore, Dorothy. Afrika dus.

Verse langoest bij Esplanada ‘Rotterdam’

Capoeira op het strand in Santa Maria, Sal

Santa Maria

Laurens onderweg van Sal naar Sao Vicente, met Steve van de Amalia of London. Dankzij Steve kon Kitty direct naar Nederland vliegen, terwijl Laurens de boot in een veilige haven legde. Held!

De haven van Mindelo, Sao Vicente. Kan iemand de hemel blussen?

De meneer vermaakt mijn net gekochte rok nog even. Ik denk dat Trinet dit zelfs een oude naaimachine vindt. Maar hij doet het in 10 minuten (innemen, rits er in)

Een dagje toeren op het eiland Santo Antao. Een heuse terreinauto! Laurens mag de lage gearing inschakelen (om een steile weg op te komen, niet off road te gaan)

Kitty wordt blij van deze vrolijke geel/roze bloemekes op Santo Antao

Kerkje van het hoogste dorp van Santo Antao. Misschien vereren ze hier daadwerkelijk d’n eilig’n Anton

Op de kraterrand in Santo Antao. Kliffen aan beide zijden van deze weg. Adembenemend…

Ponto do Sol, Santo Antao.

Ribeira Grande, Santo Antao. De dame rechts is een geliefde Kaapverdiaanse zangeres

Paul-vallei, Santo Antao. Wat een zeldzame groene oase. De rest van de kaapverden zijn best dor. Door de mist die je ziet, is alles hier groen.

Een van de verse vissen belandt bij ons in de pan. We denken niet dat het een Parrot fish was (dat zei de vismevrouw wel).

De dame waar we onze groenten kopen op de markt in Mindelo

…en dit is de markt waar zij haar kraampje heeft

Er wordt druk geoefend door de sambabands voor carnaval. Elke avond tussen acht en tien dendert het geluid van de sambaband over onze ankerplaats. We kunnen het al bijna meedrummen.

Een voorproefje op het Kaapverdiaanse carnaval: een stoet van honderden mensen, waaronder als Afrikaanse krijger verklede en geschminkte mannen, trekt door de straat.

Weer op Santo Antao. Op weg in een ‘Aluguer’ om een dagje te wandelen in de Paul-vallei.

De krater van Santo Antao

Boven aan de kraterrand, uitkijkend over de Paul-vallei

Paul-vallei

Paul-vallei

Paul-vallei (met als Ranger verklede en niet geschminkte Laurens)

Paul-vallei

Paul-vallei

In de vallei loopt de school uit

Urban art en Kitty in de Paul-vallei

Tetris all over again, terwijl de was hangt te drogen
Hey Kitty en Laurens, wat een mooi verhaal weer, met alle emoties voelbaar. En dan nu de oversteek, heel veel succes, lieve groetjes Margriet en Hen.
Wat een groot contrast het verdriet en verlies van je vader en jullie verblijf op het schitterend mooie Kaapverdië. Wat een mooie foto’s zijn het weer. Ik wens jullie sterkte en een mooie en veilige reis naar en in Suriname.
Mooi stukje Kitty, tis allemaal inderdaad niet zo makkelijk op te typen.. ook niet hoe zo’n oversteek gaat voelen. In ieder geval: succes! wij wachten hier op jullie in Domburg, zet m op! dikke knuffels vanaf de overkant 😀
Hey Kitty en Larens,
Wat geweldig om jullie boot te zien liggen bij Domburg of all places in Parimaribo. En wat een snelle oversteek. Geweldig. We leven met jullie mee.
Lieve groet, Hen en Margriet.