Op naar Suriname
On 17 februari 2019 by Kitty@TiagoDe wind huilt. De boot giert achter zijn anker heen en weer. En hoe harder de boot giert, hoe harder de zenuwen dat door mijn lijf doen. Vanaf morgen zijn we ruim twee weken op zee en is de wind mijn beste vriend, maar nu nog even niet. Ik moet weg hier, van de boot af. Ik moet op land zijn; de kinderkopjes op straat onder mijn voeten voelen, Cachupa eten, de zon op mijn huid voelen, de geur van verse koriander en munt opsnuiven, de vriendelijke Kaapverdianen glimlachend begroeten: “Bom dia! Tut dret?”
We staan op het punt om de Kaapverden achter ons te laten en koers te zetten naar Suriname. In zo’n 15 dagen, met niets anders dan blauw om ons heen, steken we de Atlantische oceaan over. Hoe ik me daarbij voel, is met geen duizend woorden te beschrijven. Want een stukje schrijven voor iedereen die het maar lezen wil is leuk, maar het is niet altijd even makkelijk. Zoals nu. Er is te veel gebeurd waar mijn hoofd, hart en lijf vol van zijn. Verder moeten zonder mijn papa, mijn stuurman aan de wal, is kut. Het is leeg en allesomvattend tegelijk. Straks ben ik 15 dagen op een oneindige, lege en allesomvattende vlakte. Het grijpt me aan. Kijk ik uit naar de eenzaamheid? Niet echt. Naar het eindeloze blauw? Ik weet het eerlijk gezegd niet. Ik laat het allemaal maar over me heen komen, hoe mooi of lelijk het ook gaat zijn.
De Kaapverden hebben in ieder geval een ereplaatsje verdiend. Buiten dat ze prachtig zijn (check de foto’s!), is het de plek waar Laurens en ik ruim een jaar geleden bedachten om ons huis te verruilen voor een zeilboot, en de wereld in te trekken. En het is de plek waar ik ondanks mijn verdriet weer sterk genoeg ben geworden om het avontuur verder aan te gaan. Want verder gaan we zeker: op naar nieuwe Tales of Tiago!
Hey Kitty en Laurens, wat een mooi verhaal weer, met alle emoties voelbaar. En dan nu de oversteek, heel veel succes, lieve groetjes Margriet en Hen.
Wat een groot contrast het verdriet en verlies van je vader en jullie verblijf op het schitterend mooie Kaapverdië. Wat een mooie foto’s zijn het weer. Ik wens jullie sterkte en een mooie en veilige reis naar en in Suriname.
Mooi stukje Kitty, tis allemaal inderdaad niet zo makkelijk op te typen.. ook niet hoe zo’n oversteek gaat voelen. In ieder geval: succes! wij wachten hier op jullie in Domburg, zet m op! dikke knuffels vanaf de overkant 😀
Hey Kitty en Larens,
Wat geweldig om jullie boot te zien liggen bij Domburg of all places in Parimaribo. En wat een snelle oversteek. Geweldig. We leven met jullie mee.
Lieve groet, Hen en Margriet.