Feest in de Carieb

Van heinde en verre zijn mensen gekomen voor dit optreden. Waarom weet ik niet precies, maar het is zo. Wat ongemakkelijk sta ik in de bloedhitte voor het podium van de plaatselijke discotheek. Ongemakkelijk, want heb het warm en ik heb werkelijk geen idee hoe ik mijn lijf moet bewegen op deze muziek. Schudden? Springen? Ik hop wat op en neer. Hmm, dit werkt niet echt lekker. Als ik om me heen kijk, zie ik dat ik niet de enige ben die zich eigenlijk geen raad weet. Meezingen dan maar: “follow the leader, leader, leader, follow the leader”. Het obligate springen en zwaaien lukt net. Ik ben 16 en The Soca Boys veroveren de wereld. Help!

20 jaar later. Kingstown, Saint Vincent. De soca dreunt door de straten uit het formaat boxen waar menig discotheek jaloers op zou zijn. Het is carnaval. Overal om me heen prachtige, ronde dames die zich príma raad weten met hun lijf. Duizenden borsten en billen verhuld (of onthuld) in minuscule glitterpakjes. De wulpse rondingen schuddendraaien er lustig op los. Ritmisch. Sensueel. Het ziet er zo makkelijk en soepel uit. Worden vrouwen hier geboren met een paar extra gewrichten? En hoe kan het dat zelfs de grootste kont niet echt drilt? Ik verwonder me en geniet. Stilstaand. Omdat ik onderhand wel weet dat mijn heupen van Europees hardhout zijn, waag ik me beter niet aan billenschudderij. Ik dans vandaag enkel in mijn hoofd, dat scheelt een hoop ongemak. En die socabeats, die geven het geheel extra – nou ja, sfeer. Soca hoort hier, in de Carieb. Wát een feest!

Dat Laurens deze dag jarig is – en 40 wordt! – maakt het extra feestelijk. Omdat we hem niet vaak genoeg kunnen herinneren aan dit heuglijke feit, is dit niet de eerste keer dat we het vieren. Een maand daarvoor werd het ‘verrassingsfeestjeplan’ al in gang gezet. Ja, je leest het goed, voor een verrassingsfeestje is hier een heus plan nodig. Want zo simpel als het in Nederland is om wat vrienden op te trommelen, taart te eten en te barbecuen, zo simpel is het hier dus niet. Ik ben namelijk nooit alleen en dat verhoogt de moeilijkheidsgraad van dingen-onopgemerkt-doen aanzienlijk. De momenten die ik voor mezelf heb – als Laurens op de wc zit – zijn nét te kort om boodschappen te doen, een taart te bakken, salades te maken, vlees te marineren, een feestmuts te maken en slingers op te hangen. Het plan omvat dus wat coördinatie en een hoop leugentjes-om-Laurens’-bestwil. Gelukkig doen een aantal boten gezellig mee met mijn gelieg (de bemanning dus, niet de boten zelf), dus dat scheelt. De niet-bestaande reisplanning wordt op slinkse wijze aangepast om zo vijf boten tegelijkertijd op dezelfde plek te krijgen en het lukt me om kilo’s vlees, liters bier en taarten onopgemerkt in ons kleine koelkastje te laten verdwijnen. Hans Kazan is er niks bij. Op de verrassingsfeestjedag zelf worden er nog wat meer leugens aan elkaar geknoopt om Laurens weg en ook weer op tijd terug te lokken voor het taartmoment en arriveert de laatste verrassingsboot om de barbecue nog mee te pikken. Uiteindelijk duurt het feestje, door een kleine aanpassing in het toch al niet zo vormvaste plan, zowaar twee dagen. Het leven begint blijkbaar echt bij 40; het kan niet op.

Met de feestvreugde kan het hier sowieso niet op hoor. Het is hier namelijk elk weekend feest. Tenminste, dat vindt de plaatselijke bevolking denk ik. Voor ons is het eigenlijk weer feest als het maandag is, want het weekend gaat hier standaard gepaard met feestmuziek, bestaande uit ‘harde herrie’. En dat zeg ik niet omdat ik oud word ofzo; ik ben nog lang geen veertig. Maar goed, na het kerkgezang op zondagochtend (soms heel mooi, soms tenenkrommend vals, maar daar krijg ik nog wel een lekker vredig zondaggevoel van), worden de mega-geluidsboxen in stelling gebracht en de auto’s met boomboxen opgelijnd. Onverstaanbare rap op links, snoeiharde soca op rechts, en als we echt pech hebben mengen ze er ook nog een beetje Celine Dion doorheen (waarom?!). Daar gaat mijn zo geliefde zondagsrust. Er is echter een prima oplossing voor dit niet zo rustgevende, zinloze, auditieve, Caribische geweld; mijn kop in het water steken. Genieten van het kleurrijke koraal en de duizenden visjes. Hmmm, fijn; alleen mijn ademhaling, het zachtjes klotsen van het water en het geluid van de gele trompetvis. Toch nog feest.

 

11 comments

  • Steef

    Goedemorgen!! Wat een heerlijk hoofdstuk weer. Dit is lekker wakker worden… 😊 Wat kunnen jullie toch fijn schrijven! En wat een beleving…! Geweldig om af en toe mee te mogen kijken. Goede reis weer verder! En..gefeliciteerd!!🎉 x

    • Laurens@Tiago

      Dankjewel voor de felicitatie Steef! Het schrijfwerk is van Kitty trouwens, ik mag de spelling controleren 😉 We liggen nu op Bonaire en we gaan het stormseizoen tot november uitzitten op Curacao. Daarna zien we wel, maar voor nu klinkt Cuba interessant

  • luuk

    Woh wat een mooie foto’s, het leven begint echt na de 40 zo te zien dit is super maar waar heb ik dan de verkeerde afslag genomen???
    Maar Kitty als het voor jou zover is (40) hoeveel mooier kan het dan nog worden dit is bijna niet te overtreffen.
    Mochten jullie ooit besluiten om weer terug te keren in het stoffige leven van hard werkende Utrechtse bewoners zal dat bijna onmogelijk zijn na dit schitterende alles omvattende leven.
    Een goede raad, hou dit leven zo lang mogelijk vol,
    Enjoy

  • Inger

    Nog gefeliciteerd Laurens!! Mooie plek om je bday te vieren ;).
    Wat een fijn stukje weer om te lezen en wat lekker om even mee te genieten via de foto’s. Jeetje wat jaloersmakend, nu ik het zo bekijk op mijn laptop op werk.. haha
    Geniet er van en een dikke kus uit Utrecht! Inger

  • Margriet Vermeer

    Hey Kitty en Laurens, weer fijn iets van jullie te horen. Laurens, van harte gefeliciteerd en maak er weer een mooi volgend jaar van!!. Volgens mij gaat dat wel lukken, zo waar jullie allemaal mee bezig zijn. Wat ontzettend leuk om zo met jullie mee te kunnen kijken en ook een beetje te voelen, als ik jullie verhaal lees..
    De vrouwen daar komen als baby, schuddend en draaiend met hun heupen uit hun moeder geplopt. Ongelooflijk hoe los ze zijn, daar kunnen wij niet tegenop. En als we het proberen hebben we een fysio nodig om ons weer recht te zetten… Geniet van de Carieb! Ik kijk uit naar jullie volgend verhaal, lieve groetjes, Margriet.

  • Trinet

    Leuk verhaal Kitty! Dat maakt me vrolijk, blij en opgewekt.
    Het is al door diverse van jullie volgers gezegd, maar ik zeg het ook nog maar een keertje: wat hébben jullie een geweldige reis.
    Vooral omdat jullie het (ei)land opgaan, het verkennen en integreren.
    En uiteraard geen feestje voorbij laten gaan, ook al is het een begrafenis….
    De foto’s laten het geluk en de tevredenheid zien van jullie samen. Daar laaf ik me aan.
    Hoe dat kind van mij trouwens ineens 40 jaar is kunnen worden, kan ik nog niet vatten.
    Hij zat eergisteren toch nog in dat mini zeilbootje op het Veerse Meer?
    Geniet verder vanuit jullie tenen.
    Liefs en een knuffel.

  • Debby Fens

    Wow, Wow, Wow!
    Na de mooie verhalen van je moeder op de verjaardag van je broer, kreeg ik deze site doorgestuurd. In stilte al mee zitten genieten bij het lezen van jullie hilarisch geschreven teksten en bizar mooie foto’s.

    Zelf net terug van een droomreis in Australië waar we 4 weken langs de oostkust zijn gereisd. Toen regelmatig aan jullie gedacht want waar wij elkaar af en toe moesten knijpen of het echt was wat we zagen of deden, doen jullie dit nu gewoon al een jaar!!! Heerlijk! Maar ook onwijs stoer vind ik nog altijd. Blijf dus vooral nog heel lang genieten van elkaar en al het moois om jullie heen, dan geniet ik op afstand af en toe een beetje mee en helpt me dat om straks de herfst en de winter hier door te komen 😉

    Heel veel groeten uit Raamsdonksveer!

  • Robin

    Wat een briljante plaatjes…! Jaloersmakend…! Hier zit onze zomervakantie op de zeilboot er ook weer op… Zwemmen, surfen, krabben vangen, mossels eten… Maar lang niet zo briljant als bij jullie… Zo te zien hebben jullie de 40 jaar van Laurens ook goed kunnen vieren… Geniet ervan…!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *